Critique of Orientalists’ Accusations of Violence and Intolerance toward Followers of other Religions (People of the Book) in Islam with Reference to the Concept of Jihad

خشونت طلبی و عدم مدارا با پیروان دیگر ادیان یا توجه به تکثرگرایی عقیدتی دینی، یکی از اتهاماتی است که جانب بسیاری مستشرقان همواره در طی تاریخ متوجه قرآن، پیامبر اسلام (ص) مسلمانان بوده است. ظهور ‌این اتهام در‌اندیشة خصوص اهل کتاب بیشتر موضوعاتی همچون جهاد برخورد مخالفان خود مدینه سه طایفة یهودی «بنی قینقاع، بنی النضیر القریظه» یهودیان خیبر فدک ویژه شدت مقابلة قریظه» پس بعثت نبی مکرم ارزیابی می‌شود. برخی خاورشناسان اهداف جنگ‌های را مادی دانسته کشورگشایی سلطه‌گری سیاسی، اجتماعی، فرهنگی اقتصادی حتی غارت‌های بدوی مطرح ساخته‌اند. واقع پژوهان غربی ضمن تعریف مفهوم تُهی عنوان نمودن انگیزه‌های الهی، درک برای غیرمسلمانان دشوار آیات قرآن رفتارهای موقعیت‌های زمانی مختلف متناقض دور منطق عقلایی متأثراز ضعف قدرت ادوار عامل گسترش می‌کنند. این نابردبار مقابل دگر اندیشان معرفی می‌کند فلسفة پیامبران الهی هم خوانی ندارد چرا رسالت انبیاء مشخص حقوق انسان‌ها برپایی عدل، قسط صلحی پایدار میان آنهاست. اصل اولیه رعایت همة برقراری ارتباط همگان مبتنی بر صلح زندگی مسالمت‌آمیز نیز موضوعی دفاعی صدر دفاع کیان صورت گرفته بررسی سیر تشریعی گویای رابطه‌ای منطقی سیرة رسول گرامی‌‌اسلام متناسب تعامل تقابل مسیحیان آنچه مسلم خدا ابتدای ورود طوایف ساکن پیمان همزیستی مسالمت آمیز امضاء نمودند معنوی آنان محترم شمردند آنها درخواست کردند هرگونه همکاری دشمنان اجتناب ورزند اما متأسفانه هر دیگری شکستند مسلمان‌ها خیانت لذا اخراج دو قینقاع» نضیر» اقدامی‌‌متناسب بود منابع تاریخی تبع کشتارِ جمعیِ اسیرانِ ذکور متهم کردن افراط گزارش شده علاوه تطابق خدا(ص) علی(ع) فروعات فقهی موافقت مجازات شکنان تورات منتخب بین گزارش‌ آیة 26 سورة احزاب داستان قریظه سازگار نیست.